Wiedźmin 2: Zabójcy Królów - jak Geralt podbił Zachód?

Osobiście milej wspominam część pierwszą, darzę ją większym sentymentem mino kilku jej problemów które i tak tracą znaczenie przy niesamowitym klimacie. Druga część też miała swój urok aczkolwiek duża część tego ciężkiego, szaro burego klimatu gdzieś z tej produkcji wyparowała, a szkoda, chociaż to i tak bardzo dobra gra.

Pomyśleć, że za 3 miechy dostaniemy dodatek do W3, który będzie wielki niemal jak W2 a co do fabuły i reszty urozmaiceń to prawdopodobnie nawet będzie lepiej :)

Jak dla mnie to W2 był najmniej udaną częścią z całej trylogii...W ogóle nie przypominał świetnego W1 prawie w żadnym aspekcie...I jak dla mnie było to na duży minus...Za to w W3 było już lepiej.

Tak jeszcze odnośnie grafiki to gra ma tragiczny LOD. Chyba najgorszy jaki widziałem w grach albo przynajmniej w tej grze się na to zwraca uwagę. Taka optymalizacja sprawiła, że gra działa dobrze na wielu pecetach.. no i jeszcze można to określić jako.. 'wina konsol'. Dotyczytywanie tekstur i terenu widać już niestety też(po ciągłych zmianach) w W3.

Co do wyglądu Geralta, to w tej częsci wygląda najlepiej(tzn najbardziej odpowiednio) jak na niemal stale brodzącego w brudzie Wiedźmina przystało. Oczywiście w W3 wygląda świetnie, ma więcej detali i jest przystojniaczkiem... no ale jednak chyba zbyt ale to już takie growo/filmowe aspekty ;)

Walka natomiast jest fajna ale styl jest nieco trochę chaotyczny, powiedziałbym, że to taka brutalna walka i pasuje do Szkoły Kota. Geralt trochę 'macha jak cepem' ze sporą siłą i nienawiścią do przeciwników. Nadawało to ciekawego efektu nowemu trybowi walki. W W3 jego styl jest już dużo bardziej profesjonalny. Dokładny i finezyjny. Ciosy są zadawane z precyzją a ruchy też bardziej opanowane. Stwarza to bardzo ciekawą immersję w każdej grze z osobna.

Wiedźmin 1 trzymał się bliżej wyobrażenia o bohaterze z sagi książkowej. Tam dało się być neutralnym, zaś w 2 jest to już niemożliwe. Co o dwójce jeszcze warto dodać, a zabrakło w materiale? Przynajmniej dwa świetnie zrobione Cinematicsy. Oraz... ostatni akt wyhamowuje z wysokim poziomem w porównaniu do reszty. A i żeby poznać całą grę trzeba ją przejść przynajmniej dwa razy. Jest całkiem sporo zawartości widocznej tylko dla jednej ze ścieżek wyboru.

Arash do obu starszych części jest patch na system walki.

Jeżeli ktoś lubuje się w dźwiękowej polskiej wersji językowej, to serdecznie polecam superprodukcję Fonopolis. Zrobili mistrzowskie audiobooki Wiedźmina i Trylogii husyckiej.

Wciąż mam zainstalowany na kompie.... Magia

Dopiero pre-order trzeciej części zmusił mnie do przebrnięcia przez drugą odsłonę. Nawet pierwszą jakoś tak lekko udało mi się ukończyć, a do dwójki zabierałem się chyba z trzy razy. Pierwszy akt w tej wsi, to jakaś porażka - niesamowicie nudny fragment, który sprawiał, że pierwsze wrażenia (nie licząc świetnego prologu) były negatywne.

Serio, o niespełna 5-letniej grze taki materiał? To co mam powiedzieć o trzy razy starszych Gothicach do których wciąż wracam i bawię się lepiej niż przy wielu współczesnych grach?
Co do W2 to uważam, że jest to najsłabsza odsłona serii, co nie znaczy, że sama gra jest słaba, bo seria trzyma wysoki poziom. To nadal bardzo dobra gra ze sporą dozą nieliniowości i rozbudowaną polityczną warstwą fabularną. Ale "jedynka" wygrywa u mnie świetnym słowiańskim klimatem i fantastyczną muzyką Adama Skorupy. To było też pierwsze spotkanie z Geraltem, postaciami oraz światem znanymi z książek, nic więc dziwnego, że milej ją wspominam, bo początki zawsze najlepiej zapadają w pamięć. Fakt, w pierwszej części jest trochę dłużyzn, a "dwójka" jest skondensowana do minimum, więc pewnie wielu graczy częściej woli wracać właśnie do W2.
We wszystkich grach z tej serii jednak mi czegoś brakuje co by skłaniało mnie do ciągłych powrotów. Jeśli chodzi o dwie pierwsze części to pewnie brakuje bardziej otwartego świata, lokacje są korytarzowe, małe, a Geralt mało mobilny. W "trójce" otrzymaliśmy ogromny, otwarty świat, ale znowu przeładowany powtarzalnym contentem, zaś sama gra nie jest jakoś znacznie nieliniowa, więc współczynnik replayability jest niższy niż się spodziewałem. Świat jest otwarty, ale jesteśmy ograniczani sugerowanymi poziomami questów. Nie zaczniemy sobie poszukiwań Ciri np. od Skellige i ten wybór nie wpłynie na przynajmniej niewielką część fabuły. Jestem po pierwszym przejściu W3, gram w dodatek i czekam na Krew i wino. Jakoś nie mam przemożnej ochoty by zacząć od nowa "trójkę" i pewnie sporo czasu minie nim ona nadejdzie. Pewnie winą po części należy obarczyć mechanikę opartą na poziomowaniu i ograniczeniach poziomowych wszystkiego.

Zgadzam się w pełni z autorem. Wiedźmin 1 był po prostu słabą grą, mocno przehype'owaną, ja się od niej odbiłem jeszcze w roku premiery z tych samych powodów - mechaniki.

Wiedźmin 2 był już bardzo dobry, mocne 8,5/10. Choć faktycznie odeszli tam od klimatu słowiańszczyzny, no i było potwornie liniowo wbrew pozorom.

Wiedźmin 3 zmienił oczekiwania wobec gatunku cRPG raz na zawsze i 10/10 :)

***

Natomiast pomimo tak wysokich not uważam, że Wiedźmin jako seria miał spor problem z fabułą. Jak widać fabuła może stworzyć wielką grę (Baldur's Gate), ale nie musi być wybitna żeby było doskonale (Red Dead Redemption). Podobnie przy Wiedźminach, gdzie ten wątek główny od samego początku jest jakiś taki... Bo ja wiem, trudno się w niego zaangażować, ta polityka bezpośrednio nas nie dotyka (jak w BG1) i trochę tego nie kupuję. Ale nie czytałem książek, może dla fana literatury to zupełnie inna bajka.

Z drugą częścią Wiedźmina mam tego typu problem że mimo iż fabuła w ostatecznym rozrachunku jest co najmniej dobra i poprzez wracającą pamięć Geralta stanowi genialne wprowadzanie do część trzeciej to jak dla mnie jest też nierówna. Prolog i pierwszy akt stanowią świetny początek, natomiast drugi akt mogę określić jako polityczna powieść i ciągle obracanie się w temacie spisków, intryg i zdrad. Szczerze powiedziawszy na dłuższą metę taka tematyka mnie porostu nużyła i traciłem zainteresowanie aż do końcówki tego aktu gdzie bieg wydarzeń znacznie zyskał na atrakcyjności. Akt trzeci był zauważalnie lepszy, bardziej skondensowany i konkretny bez zbędnego przedłużania, a samo finałowe spotkanie z Letho stanowi kapitalne dopięcie na ostatni guzik wszystkich niewyjaśnionych kwestii. Również oprawa artystyczna która względem świetnej pod tym względem pierwszej części zdecydowanie poszła w kierunku klasycznego zachodniego dark/heroic fantasy zamiast trzymać się tego charakterystycznego słowiańskiego klimatu nie do końca do mnie przemówiła. A jeśli chodzi o starzenie się to o ile sama oprawa wizualna trzyma się bardzo przyzwoicie tak już ograniczenia silnika graficznego w postaci wielu wielu niewdziewanych ścian, ekranów ładowania niemal za każdymi drzwiami i braku swobodnego wspinania się, skakania i omijania niewielkich przeszkód terenowych już dość mocno daje się we znaki. Co do kreacji bohaterów to w pełni zgadzam się z Araszem że pod tym względem jest bardzo dobrze. Podsumowując Wiedźmin 2: Zabójcy Królów pod względem opowiadanej historii stanowi znakomite przygotowanie gruntu po Dziki Gon jednak jest to część która najmniej przypadła mi do gustu z całej trylogii, co oczywiście nie oznacza że jest grą słabą, według mnie po prostu ustępuje miejsca dwóm pozostałym częścią.

Jak dla mnie, to się prawie w ogóle nie zestarzał, szczególnie graficznie i nadal las wokół Flotsam powoduje u mnie opad szczęki.

Co? Wiedźmin 2 podbił Zachód? Wam już całkiem od tych propagandowych pieniędzy od Redów się pomieszało w głowach? Pamiętacie taką grę jak Skyrim? Skyrim, który sprzedał się w ponad 20 mln a Wiedźmin 2 w zaledwie 2 czy 3? Baaa, nawet Oblivion sprzedał się lepiej. Dziki Gon jak i część 2 to gówno w porównaniu z choćby Wiedźminem 1, tam wszystko było idealne, to był prawdziwy Wiedźmin, pamiętam jak zaraz po przeczytaniu całej sagi przystąpiłem do grania w jedynkę to poczułem się jak w domu! Wiedźmin 2 to nie wiem co to jest, prawdziwy fan sagi tego nie polubi, to jest dziwne. Wiedźmin 3 pod względem klimatu jest w miarę ok, ale zawiodły inne elementy, jak historia chociażby. Wiedźmin 1 będzie zawsze najlepszą częścią i to co stało się później, rozczarowująca druga część jest powodem dlaczego nienawidzę Redów. Zawiedli mnie wtedy okropnie, ja, jako fan tej Sagi czułem się okropnie i długo nie mogłem dojść do siebie po premierze Wiedźmina2.

Pierwsza część, choć dobra pod względem fabuły, jest dzisiaj toporna. Inaczej jest z drugą, którą przed premierą Dzikiego Gonu ukończyłem po raz czwarty i grało mi się świetnie!

Głupie pytanie... czy się zestarzał? Na pewno nie, jeśli dalej są gracze którzy grają np. w Gothica 1 czy też przechodzą po raz któryś z kolei Mafię, to myślę że i nasza rodzima produkcja Wiedźmin 2 (czy tam też 1) w oczach graczy się nie zestarzeje, a z roku na rok będzie rosła kultowość tej serii. Patrząc po tym jaki sukces na rynku ŚWIATOWYM osiągnęła trójeczka, to myślę że coraz więcej osób będzie odświeżać poprzednie części. Ja sam zanim zasiadłem do 3, to rozpocząłem całą trylogię od nowa żeby sobie to wszystko ładnie poukładać w głowie.