"Kiedyś też byłem poszukiwaczem przygód..." - Skyrim 4 lata później

Ja odpaliłem na 10min i odinstalowałem. Nie dla mnie takie gry.

Irek22 - przypomniałeś mi o kolejnej tragicznej rzeczy w Skyrimie - mianowicie tych kretyńskich odzywkach do naszego bohatera. Matko... Grywam w RPGi od jakiś 15 lat ( czyli od podstawówki klasy 4-6 ^^ ) i chyba jeszcze nigdy nic tak mocno mnie nie irytowało. 119-sty strażnik w 24-tym mieście wygłasza do mnie 57-mą identyczną kwestię o "sweet roll" czy "arrow in the knee" ,aż normalnie chciałem wyciąć wszystkie te wioski w pień :P.

Nie chcę wyjść na "fanboja" W3 ( na tym forum coś często jest tak : konstruktywna krytyka = hejt, konstruktywne pochwały = fanbojstwo ) ale tam przechadzając się po wiosce nikt się prawie do mnie nie odzywał, chyba że z rzadka jakiś komentarz dziecka o bliznach czy mieczach. Słyszałem za to jak chłop nawijał do swojej "starej" o tym jak zawiodła ta krowia maść na hemoroidy - to jest klimat ! Tam nie jesteśmy pępkiem świata.

P.S. Level-scalling to jedna z największych pomyłek świata gier, zaś tego z Oblivka pozwolę sobie nie komentować :D. Uczcijmy chwilą "ciszy" te kupiaste systemy.

Bardzo fajny materiał. Dzięki Arasz za listę modów! Nieźle się prezentuje to ENB, niby chłodne ale wyraziste. Szok, że to już 4 lata od premiery... Łezka się kręci :)

Alt3ir [53]
chyba że z rzadka jakiś komentarz dziecka o bliznach czy mieczach.

O dzieciach ze Skyrima specjalnie nic nie wspomniałem, choć przecież mogłem przytoczyć tu mnóstwo kwestii (np. "ojciec mi nie pozwala rozmawiać z nieznajomymi, ale ty jesteś fajny" albo "nie wkurzaj mnie, bo dostaniesz w ryj" albo - mimo że to już jest trochę głupie, bo to tylko taka wiedza "encyklopedyczna" właśnie w stylu "pracuję u kowala" lub "powstaje organizacja", ale niech już będzie - "prowadzę z mamą sklep, jest fajnie, choć czasami ciężko" ). Ale nie wspomniałem dlatego, że akurat dzieci takie są w rzeczywistości - one nie trzymają się konwenansów ani buzi na kłódkę, lecz bardzo często mówią to, co myślą, co gdzieś zasłyszały, co zobaczyły, dziwią się czemuś, wytykają lub wskazują coś itp. itd.

Słyszałem za to jak chłop nawijał do swojej "starej" o tym jak zawiodła ta krowia maść na hemoroidy - to jest klimat ! Tam nie jesteśmy pępkiem świata.

Dokładnie.
M.in. dlatego uważam, że świat gry właśnie w np. Wiedźminie (i to obojętnie której części) udanie - i z każdą częścią coraz lepiej i bogaciej - imituje życie. Natomiast gry z serii The Elder Scrolls (przynajmniej Oblivion i Skyrim, bo Morrowind nawet nie próbował udawać) robią to cholernie nieudolnie, topornie, niewiarygodnie i sztucznie. Tak jakby wyrobnicy z Bethesdy byli kompletnie oderwani od świata, od rzeczywistości i nie mieli choćby możliwości obserwacji życia, tego, co się dzieje wokół nich oraz tego, jak inni ludzie się zachowują, o czym rozmawiają bądź jak reagują na poszczególne wydarzenia. I zamiast próby stworzenia "świata, jakim jest", tworzą "świat, jaki im się wydaje, że jest".

Mi Skyrim bardzo podszedł z uwagi na eksplorację: duży, otwarty, w miarę zróżnicowany świat. Pod tym względem wzięto to, co było najlepsze w Morrowind i dopracowano. Ba, Skyrim ma klimat.

Przeszkadzała mi - i dalej przeszkadza, bo ciągle od czasu do czasu odpalam grę - płaskość charakterów i banalność bardzo wielu questów. Owszem, side questy są często bardzo rozbudowane i potrafią zaskoczyć, ale wątek główny jest cienki.

Co prawda biorąc wszystko pod uwagę gra i tak wypada o wiele lepiej, niż Oblivion.

PS Jeszcze uwaga odnośnie mechaniki i level scalingu: wielką zaletą całej serii od zawsze była łatwość modyfikowania gry i olbrzymia społeczność modderów. W Skyrima gram z modem Requiem i muszę powiedzieć, że dodaje on bardzo dużo jeśli chodzi o grywalność, taktykę walk czy ogólne poczucie realizmu na tyle, na ile można mówić o realizmie w grze w której mamy smoczą krew, magię i elfy ;)

Muzyka z gry to prawdopodobnie największa zaleta tej produkcji.Osobiście grałem w Skyrima trzy razy i wstyd się przyznać bo ani razu nie ukończyłem głównego wątku chociaż na liczniku miałem po kilkadziesiąt godzin.Wszystko przez mody którymi chciałem poprawić nieco"pusty" aczkolwiek piękny świat.Kto grał z modami wie że czasem potrafiły nam zrobić małego psikusa w postaci skasowania lub uszkodzenia zapisów gry a gdy ktoś nie miał(tak jak ja)zrobionej ich kopii to wie co się działo.Jakby nie było może kiedyś wrócę do Skyrima bo w tej grze można poczuć się jak prawdziwy odkrywca.

Dla mnie Skyrim jest jedną z tych gier, do których wracam bardzo często.
Odpowiada mi taki klimat, zimowa kraina, fabuła, muzyka, nawet polski dubbing.
Do tego dochodzą właśnie przeróżne modyfikacje. Sam instaluję chociażby "Sounds of Skyrim" czy "Skyrim Flora Overhaul". Kiedyś także używałem ENB Series. Jednak teraz sądzę, że aktualne dostępne w internecie presety, trochę psują oryginalny klimat.
Tak czy inaczej gra jest świetna.

P.S xMenek ze soundtrackiem masz tak samo jak ja ;)

U mnie, na razie, ma dożywocie na dysku. Odpowiednio zmodowana jest jedną z najładniejszych, współczesnych gier.
Według Steama, tysiaczek już za mną.

Dla mnie Skyrim to gra wybitna. Nigdy nie byłem wielkim fanem serii The Elder Scrolls ale Skyrim mnie oczarował (w odróżnieniu od Obliviona). Żaden inny RPG nie dał mi takich wrażeń. Ta wolność, ten piękny świat - to najbardziej na mnie zadziałało.

Najlepsza gra forever, system walki o niebo lepszy niż w Wiedźminie, fabuła bardzo przyjemna, misje poboczne eleganckie, klimat, soundtrack... wszystko prima! 11/10

Przy okazji recenzji Fallouta 4 pojawiły się pomysły, by - z uwagi na to, że RPG z tej gry jest marny i by docenić ją za inne aspekty (1. eksploracja 2. eksploracja 3. eksploracja) - utworzyć specjalnie dla niej i jej podobnych nowy gatunek - eksplorator czy coś takiego. Wtedy - pewnie z uwagi na rodowód tego tytułu - wyśmiałem ów pomysł, jednak teraz patrząc na część komentarzy pod tym filmikiem i przemyśleniu paru kwestii w sumie zaczynam się do niego przychylać.

The Elder Scrolls, Fallouty wyprodukowane przez Bethesdę, Minecraft, No Man's Sky - te gry wrzuciłbym do jednego worka. I od teraz prywatnie właśnie tak będę te gry określać. Dla gier Bethesdy to w sumie lepiej.

Mnie cały ten tzw. lore w TES nie interesuje i uważam go za słaby. Jest to tylko luźny zlepek różnych wydarzeń i historii, które prawie w ogóle nie są ze sobą powiązane i w zasadzie nie łączą się w żadną większą całość. Ten tzw. lore w TES przypomina bardziej książeczkę z krótkimi opowiastkami, które łączy co najwyżej tylko osoba ich autora niż dobry podręcznik do historii, w którym wszystko ma związek przyczynowo-skutkowy.

Na marginesie taka tam historyjka wyczytana w "Konsekwencje działań i reakcje świata, Tom XVII":
Dawno, dawno temu był sobie człowiek/jaszczur/kot/elf/ktokolwiek. Istota ta pokonała smoka i okazała się Smoczym Dziecięciem. Wszyscy - zwłaszcza strażnicy miejscy, na oczach których smok wyzionął ducha - byli albo tym zachwyceni albo przerażeni, w każdym razie pod wrażeniem. Jarl pobliskiego grodu Biała Grań do tego stopnia był pełen podziwu, że przyznał owej istocie tytuł tana, a przyznając ów tytuł rzekł jarl: "Powiadomię też strażników o twym nowym tytule. Teraz nie mogą traktować cię jak zwykłego śmiecia, prawda? Smocze Dziecię, to zaszczyt, że jesteś tanem naszego miasta". Człowiek/jaszczur/kot/elf/ktokolwiek uradowany opuścił progi siedziby jarla i postanowił uczcić swój awans społeczny w karczmie. Zmierzając w jej stronę kolejny raz usłyszał od jednego ze strażników "coś o słodkiej bułce". Istota owa pomyślała, że informacja jarla jeszcze nie doszła do strażników, w związku z czym nie przejęła się uwagą jednego z nich. Poszła się napić, a rankiem ruszyła na łowy poza miasto. Do Białej Grani wróciła dwa dni później. Znów jej się zachciało pić czegoś mocniejszego i posłuchać śpiewu barda. Tuż obok karczmy, na targu spotkała strażnika miejskiego, który znów powiedział jej "coś o słodkiej bułce". Istota owa, Smocze Dziecię, które pokonało smoka na oczach paru innych strażników, tan Białej Grani wyciągnęła miecz przy owym strażniku, choć nie miała zamiaru nikogo zabijać. Strażnik jednak zachował zimną krew i owej istocie, Smoczemu Dziecięciu, które pokonało smoka na oczach paru innych strażników, tanowi Białej Grani powiedział subtelnie, że robi się nerwowo, gdy ktoś wyjmuje miecz przy strażniku...
Morał z tej opowieści jest oczywisty - w Białej Grani szwankuje poczta.

Znam wiele osób, które grały w Skyrima do bólu, ale mnie nigdy do niego nie "ciągnęło".