Najlepsza kampania fabularna w Battlefieldzie? Wracamy do Bad Company 2!

Może i BC 2 jest dobrą grą, albo nawet świetną. Ja w każdym razie się o tym nie dowiem, bo multi kompletnie mnie nie interesuje.

Zasiadłem do BC2 tylko i wyłącznie dla singla (tak samo jak w przypadku wszystkich innych FPSów). Spotkanie okazało się na tyle nieciekawe, że "Zła Kompania" z dysku wyleciała całkiem szybko.

Widać że autorzy zapatrzyli się tytuły takie jak "Złoto dla zuchwałych", czy choćby "Złoto Pustyni". Ewidentnie zależało im na delikatnej farsie i uzyskaniu "filmowego", militarnego klimatu przepełnionego sztubackim, koszarowym humorem. Tymczasem jestem zdania, że kompletnie na tych założeniach polegli. Z jednej strony nie pamiętam ani jednej gry która starałaby się wyjść z podobnego założenia, z drugiej trudno uznać to co zrobiono w BC2 za sukces (to, że była to chyba jedyna tego rodzaju próba nie jest żadnym argumentem).

Nie dość, że cut-scenkowa narracja była fatalnie wyreżyserowana (przerywniki filmowe pojawiały się w mało oczekiwanych momentach i zaburzały ciągłość immersji i odbioru gry), to ich treść (z braku lepszego słowa na podorędziu), była po prostu zła. Lubię tego rodzaju humor, ale to co zobaczyłem w BC2 od razu wzbudziło moją nieufność i znane pewnie paru osobom specyficzne uczucie zażenowania. Cały ten chómor jest tak wymuszony i sztuczny, że trzeba mieć oczy z gumy arabskiej i uszy z linoleum (albo mieć 12 lat), żeby się z tego chichrać (choćby nawet tylko trochę). Nie proszę o poziom niektórych scen z "Faceta który gapił się kozy", czy choćby wspomnianego "Złota Pustyni", no ale na litość boską:-/ Humor to rzecz wybitnie indywidualna, a komedia to sztuka czasem trudniejsza od dramatu. No ale nikt mi chyba nie powie, że powiedzmy zaprezentowanej sceny ze śmigłowcem i rakietami nie dało się zrobić dużo, dużo lepiej i po prostu bardziej zabawnie. Polski dubbing jedynie w dziwny sposób podkreśla sztuczność i groteskową nieśmieszność tych scen (jeszcze te wymuszone k***y).

Może tą nieudaną próbę bycia grą, fajną, cool i taką kurde strasznie śmieszną jakoś bym przełknął, gdyby nie ta fatalna reżyserka cut-scenek. To było mega irytujące. Do tego dochodzi tak chwalona destrukcja otoczenia. Parę serii z kb, albo śrucin ze strzelby wywalały w budynkach dziury wielkości silnika od Fiata 126p, a ilość i wielkość latających w efekcie odłamków nie powstydziłaby się solidna impreza w sztachetarni. Nie zapomnę też stojącego na lotnisku myśliwca Zero, który mimo potraktowania paroma granatami usilnie i dumnie stał na swoim miejscu nie wykazując żadnych objawów "zmęczenia materiału".

Zadziwiające jest to, że właściwie pod względem "poważnych treści" dajmy na to takie Spec Ops wydaje się grą całkiem udaną. Sama rozgrywka i mechanika strzelenia jest chwilami fatalna i to co tą grę ratuje jest współcześnie-wojenna wariacja na temat "Jądra ciemności". Tu mogło się nie udać po prostu wszystko, a samo The Line zamienić w jakąś okrutną autoparodię. Tak się na szczęście nie stało, nie widzę więc powodu dla którego gra nie może być "autentycznie poważna", lub "autentycznie zabawna". BC2 niestety taką grą nie jest.

Jakoś mi najwyraźniej nie po drodze z autorem tego materiału, bo to już drugi raz gdy gra średnia, lub w niektórych aspektach wręcz słaba (Mafia 2) staje się tematem pozytywnych wspomnień.

Pod względem sytemu zniszczeń nowe Battlefieldy nie dorastają do pięt Bad Company 2 - tam paroma strzałami z granatnika kompletnie niszczyło się kamperskie pozycje wroga, trochę więcej i mogliśmy zawalić cały budynek (zdarzały się mecze, że ciężko było znaleźć niezawalony budynek, taka była rozróba), w BC2 nie szukało się wyjścia z budynku - robiło się własne ;) Teraz system zniszczeń jest oskryptowany i strasznie niedopracowany - jedną ścianę wywalisz, inna po bezpośrednim strzale z czołgu, czy RPG tylko się osmoli! Jeden element możesz zniszczyć, drugi, potencjalnie kruchszy, będzie stał nieugięty nawet jakbyś obkleił go paroma kilogramami C4 i je zdetonował!