Wracamy do Dragon Age: Początek! Jedyna naprawdę dobra odsłona serii?

Próbowałem wrócić przez premierą Inkwizycji, ale się nie dało. Wszystko ot jest strasznie sztywne, a początek za długo się ciągnie. Bez głosy głównego bohatera tez jakoś dziwnie się gra. Jedynkę przeszedłem 2 razy. Raz po premierze i niedługo potem z DLC.

Fajna gra, przeszedłem chyba nawet 2 razy. Taka klasyczna epopeja RPG. Oczywiście o wadach można mówić bardzo długo. Gra była strasznie liniowa, w rezultacie nie da się jej przejść z przyjemnością 20 razy, tak jak pierwszego Baldurka. Ogólnie nie brakowało tam sztucznych wydłużaczy rozgrywki w postaci np. strasznie głupio pobudowanych miast. Misji pobocznych było mało, a i tak miały one znikome znaczenie. Ale stworzono w miarę ciekawy świat z pustką i nowymi rasami, które Inkwizycja świetnie skonsumowała tworząc już naprawdę sensowną mitologię.

Szacunek należy się za chyba najfajniejsze (choć niepraktyczne - wydłużacz) krasnoludzkie miasto w historii gier oraz za najlepiej skonstruowaną klasę maga bojowego - połączenie maga krwi z bodajże magiem bitewnym to było coś fantastycznego.

Osobiście jednak lepiej się bawiłem przy Dragon Age: Przebudzenie, które było krótsze, bardziej konkretne.

Ogólnie Dragon Age to na pewno świetna gra RPG na tle tego niemieckiego brudu typu Gothic, Risen, etc., ale z drugiej strony niewątpliwie nie może się mierzyć z mitem Baldur's Gate przez swoje liczne ograniczenia i niedostatki. Takie jednak mamy czasy, że mało kto może się z nim mierzyć i trzeba się cieszyć z tego co serwują.

Odpowiadając na pytanie postawione w tytule, to - moim zdaniem - tak. Pierwszy Dragon Age to jedyna naprawdę dobra część tej serii. "Naprawdę dobra" nie oznacza, że to jedyna część, w którą da się grać, bo mimo wszelkich ułomności uważam, że da się grać także w Dragon Age III, ale...

O plusach Jordan wspomniał w filmiku. Moje odczucia co do tej gry/serii są bardzo podobne do tych, które ma Jordan. Nawet to z dodatkiem Dragon Age - Przebudzenie by się zgadzało.

Ja tylko od siebie dodam, że mi grafika w "jedynce" na swój sposób nadal się podoba, nigdy na nią nie narzekałem i nie odczuwałem potrzeby instalowania żadnych modów, które ją poprawiają. Niewątpliwie jednak wynika to bardziej ze stylu artystycznego, niż np. z hiperultragigateramegaepickich tekstur. W każdym razie pod względem wizualnym (i zresztą nie tylko pod tym) "jedynka" prezentuje się dużo lepiej niż Dragon Age II. Choć trzeba od razu zaznaczyć, że osiągnięcie do niemal żadne, bo "dwójka" po prostu wygląda paskudnie i ohydnie (z litości już nawet nie chcę przypominać roku, w którym wyszła ta gra...).

No i sterowanie na tandemie WSAD+mysz jest znakomite - w przeciwieństwie do następnych części nie czuć absolutnie żadnych "padowych" naleciałości. Nie licząc oczywiście TORa, pierwszy Dragon Age to chyba ostatnia gra EA BioWare, która nie zawodziła pod tym względem i w której PeCetowy system sterowania był wybitnie PeCetowym systemem sterowania.

Minusy oczywiście ta gra też ma, jak np. kompletnie nijaki Główny Zły oraz żałosne Denerim, a największą wadą pod względem rozgrywki było dla mnie to, że towarzysze w trakcie przyłączania się do naszej drużyny mieli już przydzielone punkty cech i umiejętności (adekwatnie do ich, a raczej naszego poziomu), przez co nie mogliśmy zrobić tego sami w taki sposób, w jaki byśmy chcieli.
Tak czy siak Dragon Age to moja trzecia ulubiona gra (EA) BioWare, jeden z ulubionych RPGów i jedna z ulubionych gier w ogóle.

Co do filmiku mam tylko jedno pytanie: Jordan, why? Why PS3?

PS
A książki chyba kiedyś przeczytam, bo zawsze, gdy grałem w Dragon Age (trzy albo cztery razy), jakoś nie potrafiłem się przemóc, żeby zrezygnować z Alistaira na rzecz Loghaina, więc może one - tak jak wspomniał Jordan - rzucą na Loghaina inne światło... ;P

Autorzy (BioWare) w Dragon Age Początek od samego początku dążyli do stworzenia mocno nieprzyjaznego świata heroic fantasy i opowiedzenia maksymalnie epickiej i dość ponurej historii grupy bohaterów i sadzę że im się to w pełni udało, choć w żaden sposób nie da się ukryć tego że fabuła jest mocno sztampowa. BioWare przyzwyczaiło nas do tego że w ich grach zawsze znajdziemy plejadę świetnie napisanych postaci i Dragon Age Początek jest znakomitym tego przykładem. Możliwość poznania osobistych historii towarzyszy głównego bohatera, wpływania na ich charakter oraz zawiązywania z nimi bliższych relacji jest dla mnie zdecydowani najjaśniejszym punktem tej gry.

Koper90 wyraził opinię i od razu 6 łapek w dół. Tępe gimby.

Pierwszą część DA bardzo dobrze wspominam, dobre cRPG z dobrą fabułą. Co do drugiej odsłony DA - nie wiem jak tę grę sklasyfikować, ani to cRPG ani hack/slash, walki nie stanowią wyzwania nawet na poziomie normalnym, a i fabularnie jest średnio, ot jest DA2 bo jest, a w Inkwizycję jeszcze nie grałem :)
Więc odpowiadając na tytułowe pytanie - tak, dla mnie pierwsza część trylogii jest póki co najlepsza.

Pierwszy DA miał świetnie rozwinięty klimat i kreację świata. Mimo iż główna oś fabularna nie należała do ambitnych, to jednak cała reszta sprawiła, że wsiąknąłem w ten świat. Jednak nie dużo czasu upłynie zanim podejdę do niej drugi raz, a wszystko przez długość gry (jest trochę gier, w które chciałbym zagrać, a mam mniej czasu), momentami występujące dłużyzny (np. świat snu, jakkolwiek się zwał, choć świetny klimatycznie, strasznie mnie zmęczył) oraz trochę przez walkę - nie uważam, że była zła, ale grać w rzucie izometrycznym nie lubię, a ogarnięcie całego pola bitwy przy tpp nie należało do przyjemnych, tym bardziej, że bez zaprogramowania taktyki każdemu kompanowi z osobna, kompletnie sobie nie radzili sami i co chwila musiałem skakać między postaciami (a zapamiętanie wszystkich umiejętności dla wszystkich klas też łatwe nie było). Oprócz tego, gra oferując kilka dróg, które można obrać na początku, nie zasugerowała, że warto wybrać jedne przed innymi. I takim sposobem, na dość niskim levelu znalazłem się w mieście krasnoludów i była to katorga, żeby przebrnąć. Natomiast później przygoda z elfami była trochę za łatwa.
Jednak ogólny klimat świata, kreacja towarzyszy i dialogi strasznie mi się podobały, choć brakowało mi głosu głównego bohatera (rozpieszczony przez Mass Effecta :P).

Oj grało się grało w Origins, w sumie nie wiem ile razy tą część skończyłem. Całość niestety psuła niema postać i strasznie gówniane dlc (prócz tych większych). Do tego walka,zwłaszcza magiem był monotonna.

Dwójka była gorsza i chyba robiona w pośpiechu, ale wyszła całkiem nieźle, postać wreszcie przemówiła, i to jak :) Do tego imersja z niektórymi towarzyszami, zwłaszcza z Meril była ciekawsza niż w jedynce. Na plus zasługuje też dynamika walki, całkowite przeciwieństwo origins.
No i najważniejsze- wreszcie nie ratujemy świata przed wielkim złem tylko zajmujemy się sobą.

Inkwizycja na początku dawała radę, im dalej tym monotonia i upchane wszędzie znajdki dają się we znaki. Gra robiona pod konsole, z cholernie gównianym kreatorem postaci. Dubbing słaby, towarzysze mało ciekawi, sama fabuła woła o pomstę a świata to generalnie jeden wielki tunel i bazylion nic nieznaczących znajdziek.
Do tego ograniczony interfejs, wciśnięte na siłe wątki gejowskie i ogólnie pusty świat i lvlowanie przeciwników i obszarów.

Powieści pisał David Gaider.

@Irek:
Akurat na ps3 mam wersję ultimate edition. Chciałem sobie przypomnieć czy była tak drewniana jak w liceum - nie myliłem się. :D Masz rację, zapomniałem wspomnieć o rozczarowujacym Denerim. Ale z drugiej strony, BioWare zawsze lepiej robiło dzikie tereny niż miasta, imho.

O, nie wiedziałem, że wraz z grą ukazały się dwie książki!