Przegląd Tygodnia - nowa gra twórcy GTA i epicki zwiastun Mass Effect

Bardzo się z Tobą zgadzam. Ludzie mają jakieś dziwne przeświadczenie, że gra z fatalną oprawą, widocznymi pikselami = arcydzieło/sztuka. Tak naprawdę nie jestem w stanie przypomnieć sobie choćby jednego indyka, którego bym skończył, mimo, że większość z nich zajmuje kilka godzin. Sławne, depresyjne limbo mnie wynudziło, choć początkowo zrobiło wrażenie, nie pojmuję fenomenu np. Journey. Kiedyś też powstawały takie gry, ale dawano je za friko w gazetach w dziale "freeware" i stanowiły ciekawostkę, a teraz wyrosły na miarę mesjasza branży. Z takich gier podobało mi się jedynie "Brothers: A tale of two sons", ale w zasadzie to żaden indyk, tylko mniejszy tytuł dużego studia, takie AA powiedzmy. Na dodatek oryginalne sterowanie bardziej wkurzało, niż dawało frajdę.
Zabawne, że w superprodukcjach gracze siedzą z lupą licząc klatki i szukając różnicy między 900p, a 1080p, ale już w "wybitnych grach niezależnych" grafika się nie liczy, liczy się "gimplej i fabuła". Problem w tym, że te gry zazwyczaj nie mają ani fajnej mechaniki, ani fabuły.
Cała ta taryfa ulgowa wobec małych gier tylko rozleniwia twórców dając im zielone światło do produkowania szkaradnych, niedorobionych tworów - jak słusznie zauważyłeś - bardzo drogich.
Że wygląd się nie liczy to można powiedzieć wobec kobiety z fajnym charakterem (co swoją drogą jest nieprawdą, bo każdy zwraca uwagę na wygląd), a nie zbitki kodu binarnego. To indykowe hipsterstwo jest dla mnie zjawiskiem na tym samym poziomie co bezglutenowa żywność, spodnie rurki i okulary w grubych czarnych oprawkach.